jaselka5d2b

Do Betlejem nie jest tak daleko...

„Do Betlejem nie jest tak daleko … ono jest na odległość ludzkiego serca, na odległość otwartych szeroko ramion, na odległość dłoni otwartej. Betlejem jest blisko. Każdego dnia możesz tu dojść”.

18 stycznia 2010 roku uczniowie klasy II B i V D Szkoły Podstawowej im. Stefana Żeromskiego w Poniatowej pod czujnym okiem ks. Pawła Jakubczaka i swoich wychowawczyń, pani Ewy Bijak i Doroty Herdy, wystąpili z montażami słowno – muzycznymi o tematyce bożonarodzeniowej. Dekorację, której główny element stanowiła piękna szopka otoczona radosnymi aniołami zwiastującymi dobrą nowinę, przygotowały panie katechetki, Anna Świst, Jadwiga Stańczyk oraz nasza „plastyczka”, pani Anna Sawicka.

W tym dniu szkolna sala gimnastyczna zamieniła się w Betlejem, miejsce narodzin Jezusa Chrystusa, gdzie na oczach zebranych kolejny już raz dokonywał się cud Bożego Narodzenia. Swoje występy dzieci powtórzyły również w Kościele Parafialnym p.w. Ducha Świętego w Poniatowej na Mszach Świętych 23 i 31 stycznia 2010 r.

Uczniowie z klasy II zaprezentowali Jasełka, przybliżające najmłodszym kolegom i koleżankom w przystępny sposób historię narodzin Syna Bożego. Te jakże ważne słowa, płynące tak szczerze, wprost z małych serduszek, upiększone śpiewem staropolskich kolęd i grą na szkolnych instrumentach poruszyły niejedno serce. Święta Rodzina, Maryja z dzieciątkiem i Józef, pastuszkowie, trzej królowie z darami, skrzydlaci aniołowie w bieli, ci mali aktorzy prostymi, dziecięcymi słowami uzmysłowili wszystkim zgromadzonym, zarówno na sali gimnastycznej, jak i w kościele, właściwą istotę i sens Uroczystości Narodzenia Pańskiego. Przypomnieli, czym dla każdego chrześcijanina powinna być obchodzona każdego roku w naszych sercach, domach i kościołach pamiątka tego ważnego wydarzenia.

Kliknij zdjęcie, aby powiększyć widok.

Starsi uczniowie pokazali misterium bożonarodzeniowe skierowane do dzieci z klas V i VI, mówiące o Bogu, który z wielkiej miłości do ludzi zesłał im swego Syna. Słowa o szeroko pojętej miłości bliźniego, o niesieniu pomocy wszystkim potrzebującym, osamotnionym, o miłości rodzicielskiej, o tym, jak ważne jest podążanie właściwą drogą życiową przez dzisiejszą młodzież, o ich wątpliwościach i dylematach moralnych, pytaniach jak postępować, by dobrze żyć, o szczególnej atmosferze panującej przy wigilijnym stole podczas świątecznego czasu w naszych rodzinach. Zaśpiewana na zakończenie piosenka, o przekazywaniu sobie każdego dnia serdeczności, wzruszyła serca wszystkich zgromadzonych bez względu na wiek.

Ten szczególny dzień się budzi

Niosąc ciepło w każdą sień.

To dobroci dzień dla ludzi,

Tylko jeden w całym roku taki dzień.

Zmierzchem błyśnie nam Promienna,

Gasząc w sercach naszych złość

I nadejdzie noc pojednań,

Tylko jedna w całym roku taka noc.

Choć tyle żalu w nas

I gniew uśpiony trwa,

Przekażcie sobie znak pokoju,

Przekażcie sobie znak!

Potem przyjdą dni powszednie,

Zbraknie nagle ciepłych słów.

Najjaśniejsza gwiazda zblednie

I niepokój jak, co roku wróci znów.

Nie jeden świt powróci zwątpień mgłą,

Brzemieniem prawd i trosk.

Powróci twarzy mars na powitanie dnia,

Znów milczenie serc regułą będzie nam.

Choć tyle żalu w nas

I gniew uśpiony trwa,

Przekażcie sobie znak pokoju,

Przekażcie sobie znak!

Betlejem jest w duszy każdego z nas, trzeba tylko umieć je w sobie odkryć, wyciągając pomocną dłoń do drugiego człowieka, otwierając przed nim swe serce, ramiona i drzwi domu, dzieląc się z nim kruszyną opłatka, symbolem pojednania, pokoju i miłości.

Dorota Herda