PROGRAM SZKOLNEGO KÓŁKA WZOROWEGO CHRZEŚCIJANINA

ADRESOWANY DO UCZNIÓW  KLAS  IV-VI  SZKOŁY PODSTAWOWEJ W PONIATOWEJ

SPIS TREŚCI:

1. Założenia  programu

2. Cele edukacyjne

3. Metody i formy realizacji

4. Treści programowe

5. Przewidywane osiągnięcia uczniów

6. Procedury osiągania celów

7. Kontrola i ocena osiągnięć uczniów

8. Ewaluacja

9. Załączniki

10. Bibliografia.

I.                   Uwagi wstępne. Charakterystyka programu.

Rozwój i wychowanie młodego człowieka to proces bardzo długotrwały i złożony. Dokonuje się on na różnych płaszczyznach życia: fizycznego, psychicznego, osobowościowego, uczuciowego, intelektualnego, etycznego. Pierwszym środowiskiem, gdzie dokonuje się wychowanie młodego człowieka, jest rodzina, która w dzisiejszych czasach przechodzi różnego rodzaju kryzysy i boryka się z różnymi problemami. Są nimi: brak pracy, a co za tym idzie bieda i ubóstwo. Brak mieszkania i środków do życia zmusza rodziców do wyjazdu za granicę w poszukiwaniu pracy, by utrzymać rodzinę. W takiej sytuacji rodzice nie są w stanie sami poradzić sobie ze swoimi obowiązkami wychowawczymi. Rodzina staje się niewydolna wychowawczo, bardzo często jest niepełna, a nawet patologiczna czy dewiacyjna. Wspomagają ją więc różne instytucje świeckie i kościelne.

W ciągu dwudziestoletniej praktyki nauczyciela katechety zauważyłam jak niewiele uwagi przywiązują rodzice do wychowania religijnego i moralnego swoich dzieci. Często tylko Kościół i szkoła są jedyną formą edukacji intelektualnej, i religijnej. Brak wzorców w domu rodzinnym, pogoń za pieniądzem, swoboda i nie zawsze właściwie rozumiana wolność, swobodny, niczym nieograniczony dostęp do mass-mediów, pozbawia młodego człowieka rozwagi, krytycyzmu i kierowania się ogólnie przyjętymi normami. Wprowadza w stan dezintegracji, rozbicia. Podczas lekcji katechetycznych zauważyłam, jak ważne i potrzebne są takie spotkania formacyjne dla dzieci, które poszukują kontaktu z Bogiem we własnym życiu. W tym celu zrodziła się myśl, by na terenie Szkoły Podstawowej w Poniatowej realizować zadania Szkolnego Koła Wzorowego Chrześcijanina. Na bazie tych doświadczeń powstała idea stworzenia Programu Szkolnego Koła Wzorowego Chrześcijanina, w szkole, w której pracuję.

Niniejszy program był realizowany w latach 2006/07. Adresowałam go do wybranych grup uczniów klas IV, V, VI, którzy wykazywali pragnienie pogłębiania i umacniania swojej wiary, a także wykazywali chęć uczestniczenia w różnych formach życia religijnego i deklarowali ochotę życia zgodnego z zasadami wiary i moralności chrześcijańskiej.

Założenia tego programu zmierzają do propagowania życia we wspólnocie ludzkiej w duchu chrześcijańskich wartości, które dają podstawę właściwego traktowania człowieka ze wszystkimi należnymi mu prawami.

Tematyka zajęć przenika wszystkie sfery życia religijnego. Cele i treści kształcenia ujęte w tematy i metody ich realizacji sprzyjają osiąganiu założeń programu. Proponowane formy pracy stwarzają możliwości atrakcyjności zajęć i zainteresowania uczniów przedstawianą tematyką. Program zawiera też przewidywane osiągnięcia ucznia, które ułatwiają planowanie pracy i wskazują zakres realizowanych treści programowych.

Realizacja programu pozwoli uczniom na przyswojenie odpowiednich treści z zakresu wiedzy religijnej i moralności chrześcijańskiej. Praca wśród rówieśników pogłębia integrację między uczniami i zachęca do współpracy i twórczej działalności.

II.                Cele programu.

- Doprowadzenie do dojrzałej wiary przez poszerzanie wiedzy religijnej.

- Wychowanie na dobrego chrześcijanina.

- Budzenie refleksji na temat sensu życia człowieka.

- Budzenie odpowiedzialności za losy Kościoła.

- Aktywny udział w spotkaniach różnych wspólnot modlitewnych w naszej parafii.

- Spotkania z ciekawymi ludźmi.

- Organizowanie pielgrzymek do miejsc kultu religijnego.

- Ukazanie pozytywnych wzorców życia chrześcijańskiego oraz wskazanie na autorytety Kościoła.

- Uczenie postawy zaufania Kościoła.

- Kształtowanie umiejętności budowania wspólnoty i współdziałania w grupie rówieśniczej.

- Organizowanie konkursów wiedzy religijnej, papieskiej i innych.

- Współpraca z wychowawcami klas i innymi nauczycielami przy przygotowaniu szkolnych imprez okolicznościowych.

- Korzystanie z różnych źródeł informacji: prasa, książka, internet.

- Inspirowanie dzieci do twórczości artystycznej, do realizowania się na niwie plastycznej, recytatorskiej, muzycznej.

- Wykonywanie różnych gazetek okolicznościowych związanych z rokiem liturgicznym.

- Wspieranie rozwoju moralnego u dzieci i kształtowanie właściwych postaw moralnych.

- Motywowanie do życia według Bożych Przykazań.

- Krzewienie ducha czynnej miłości na podstawie przykazania miłości.

- Kształtowanie umiejętności potrzebnych do radzenia sobie w życiu.

- Zniwelowanie  wielu nawyków negatywnych zachowań.

- Kształtowanie pozytywnego wyrażania uczuć.

III.      Metody i formy realizacji.

Opis, pogadanka, dyskusja, pytania i odpowiedzi, opowiadanie, praca w grupach, pokaz, wykład, medytacja, adoracja, kontemplacja, burza mózgów, analiza wybranych treści, ćwiczenia, konkursy, apele, gry i zabawy dydaktyczne, drama, filmy, pantomima, krzyżówki, rebusy, piosenki, inscenizacje słowno-muzyczne, nabożeństwa, rekolekcje, czytanie Słowa Bożego, praca z tekstem, wycieczki dydaktyczne, wykonywanie prac plastycznych i gazetek, działalność charytatywna.

IV.       Treści programowe.

- Różne formy i rodzaje modlitw.

- Moja modlitwa.

- Eucharystia, centrum życia chrześcijanina.

- Poznawanie tradycji religijnych.

- Moje życie dawaniem świadectwa.

- Grupy modlitewne w naszej parafii.

- Postawa uznania i przyjęcia woli Bożej.

- Kościół jako wspólnota.

- Mój wkład w życie wspólnoty.

- Wspólnota jako grupa religijna.

- Ja i grupa rówieśnicza.

- Wspólnotowy wymiar Eucharystii.

- Miejsca kultu w naszym regionie.

- Kryzysy wiary i sposoby zaradcze.

- Gdzie szukać autorytetów?

- Życie i nauczanie Jana Pawła II.

- Moja „mała droga” do Boga na przykładzie świętych.

- Pielgrzymka jako źródło drogi do Boga.

- Czasopisma religijne i ich treści.

- Pismo Święte jako źródło odpowiedzi na ludzkie pytania i problemy.

- Różne formy aktywności twórczej.

- Gry i zabawy edukacyjne.

- Boże drogowskazy.

- Postawy chrześcijan wobec bliźniego.

- Zasady poprawnej komunikacji.

- Poznawanie siebie i porozumiewanie się z rówieśnikami.

- Jak wyrażam własne emocje?

- Jak radzić sobie w sytuacjach trudnych i stresowych.

V.        Przewidywane osiągnięcia uczniów.

- Daje świadectwo swojej wiary w życiu codziennym.

- Zna zasady wiary życia chrześcijańskiego i stara się w nich żyć.

- Zna główny cel życia chrześcijanina i wie jak go realizować.

- Snuje refleksje nad sobą i nad własnym życiem.

- Zna tradycje religijne i je kultywuje.

- Z większą intensywnością angażuje się w życie Kościoła i parafii.

- Angażuje się w różne formy apostolstwa świeckich.

- Jest twórczy i aktywnie uczestniczy w spotkaniach modlitewnych w naszej parafii.

- Wie na czym polega kryzys wiary i umie go przezwyciężać.

- Zna miejsca kultu w swoim regionie.

- Zna życie świętych Kościoła.

- Zna historię życia i nauczanie Jana Pawła II.

- Upowszechnia i pielęgnuje wartości głoszone przez Papieża.

- Rozwija kontakt z Bogiem poprzez systematyczną modlitwę.

- Zna różne formy i rodzaje modlitw.

- Umie uzasadnić potrzebę codziennej modlitwy.

- Ufa Bogu w codziennym życiu pomimo różnych trudności.

- Umie współpracować i nawiązywać kontakty z grupą rówieśniczą.

- Integruje się z grupą.

- Rozumie znaczenie wspólnoty jako grupy religijnej.

- Reprezentuje szkołę na spotkaniach z innymi szkołami.

- Korzysta samodzielnie z czasopism religijnych, literatury fachowej, Internetu i innych źródeł informacji.

- Umie korzystać z Biblii.

- Umie zorganizować sobie warsztat pracy członka Szkolnego Kółka

Wzorowego Chrześcijanina.

- Potrafi samodzielnie wykonać gazetki okolicznościowe związane z rokiem liturgicznym.

- Podejmuje pracę nad sobą w kształtowaniu pozytywnych postaw wobec siebie i innych.

- Umie stawiać sobie wymagania i konsekwentnie je realizować.

- Rozumie potrzebę działania na rzecz dobra drugiego człowieka.

- Potrafi bezinteresownie pomagać innym. Staje się bardziej człowiekiem.

- Umie oceniać własne zachowanie.

- Umie uznać błąd i przeprosić.

- Okazuje szacunek wobec bliźniego.

- Kształtuje własne sumienie w oparciu o Dekalog.

- Umie rozwiązywać trudne sytuacje w duchu chrześcijańskiej miłości.

- Potrafi znosić stresy i napięcia.

- Funkcjonuje w sytuacjach konfliktowych.

- Posiada umiejętność zachowań asertywnych.

- Umie nawiązywać satysfakcjonujące kontakty z ludźmi.

- Potrafi nawiązywać trwałe więzi uczuciowe.

VI.       Procedury osiągania celów.

- Aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła i parafii.

- Uczestnictwo w rekolekcjach i nabożeństwa liturgicznych.

- Udział w pielgrzymkach, lekcjach terenowych do miejsc kultu.

- Udział w spotkaniach z zaprzyjaźnionymi szkołami.

- Aktywne uczestnictwo w życiu kulturalnym szkoły, parafii i środowiska lokalnego.

- Udział w konkursach plastycznych i wiedzy religijnej w szkole i poza nią.

- Tworzenie i wykonywanie prac plastycznych za pomocą różnych technik plastycznych, albumów, plakatów, gazetek okolicznościowych.

- Prezentacje prac uczniów na wystawach szkolnych.

- Pełnienie różnych funkcji związanych z przygotowaniem jasełek, apeli, spotkań opłatkowych itp.

- Analiza tekstów Pisma Św.

- Lektura pracy religijnej.

- Praca z książką fachową.

- Modlitwa indywidualna i wspólnotowa.

- Projektowanie i wykonywanie dekoracji do apeli szkolnych.

- Dyskusja.

- Inscenizacja.

- Drama.

- Plansze tematyczne.

- Filmy religijne.

- Muzyka ( płyty CD ).

- Śpiew

VII.     Ocena osiągnięć uczniów. ( Ewaluacja ).

Ewaluacja programu odbywać się będzie na różnych etapach jego realizacji. Na zakończenie pewnego etapu zajęć, np. po zaprezentowaniu jasełek, apelu ( np. w formie rozmowy z dziećmi ). Rzetelna ocena programu nastąpi po zakończeniu jego realizacji, by stwierdzić w jakim stopniu udało się osiągnąć zamierzone działania i czy wpłynęły one na rozwój i postawę moich podopiecznych. Do zmierzenia efektów realizacji przewidywanych zadań wykorzystam następujące formy ewaluacji: prace plastyczne, rozmowa z uczniami ze szkolnego koła, obserwacja i ocena zachowań uczniów, ankiety dla uczniów, nauczycieli i rodziców na temat przydatności programu. Miernikiem stopnia jakości realizacji programu będą osiągnięcia uczniów w różnego rodzaju konkursach szkolnych i poza nią.

VIII.    Literatura:

1. Dylak Stanisław: Wprowadzenie do konstruowania szkolnych programów nauczania, WS PWN, Warszawa 2000.

2. Jak tworzyć program? Praca zbiorowa / red. Jan Kropiwnicki, Jelenia Góra 1998.

3. Komorowska Hanna: O programie prawie wszystko, WSiP, Warszawa 1999.

4. Metody aktywizujące w katechezie. Część I, red. Z. Barciński, J. Wójcik, Lublin 1998.

5. J.Szpet. Dydaktyka katechezy, Poznań 1999

6. Metody aktywizujące – relacje i scenariusze w: „Katecheta” nr.10, 2000.

7. Jak wychowywać młodzież w „Katecheta” nr.5, 2000.

8. Muszyński H. Rozwój moralny. WSiP, 1983.

9. KKK. Pallottinum 1994.

10. Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Pallottinum, Poznań 2002.

11. Encyklika Ojca Świętego Jana Pawła II do dzieci.

12. Encyklika Ojca Świętego Jana Pawła II o Eucharystii.

 

Opracowała Anna Świst