PROGRAM KÓŁKA ŻYWEGO RÓŻAŃCA im. Matki Bożej Fatimskiej przy parafii pw. Ducha Świętego w Poniatowej pt. „Brać przykład z Maryi”.

ADRESOWANY DO UCZNIÓW  KLAS  III-VI SZKOŁY PODSTAWOWEJ W PONIATOWEJ

SPIS TREŚCI:

1. Założenia  programu

2. Cele edukacyjne

3. Metody i formy realizacji

4. Treści programowe

5. Przewidywane osiągnięcia uczniów

6. Procedury osiągania celów

7. Kontrola i ocena osiągnięć uczniów

8. Ewaluacja

9. Załączniki

10. Bibliografia.

HISTORIA RÓŻAŃCA / CHARAKTERYSTYKA KOŁA ŻYWEGO RÓŻAŃCA

Różaniec dzięki swej łatwości i prostocie jest najpopularniejszą modlitwą wiernych Kościoła Katolickiego. Istniał już dawno przed chrześcijaństwem i był własnością wielu narodów i religii. Miał różne formy i sposoby odmawiania. Mimo to, tak naprawdę różaniec jest własnością chrześcijaństwa, bo dopiero w Kościele Katolickim stał się powszechną własnością jego wyznawców i przybrał formę oryginalną, własną wyróżniającą się od innych różańców, wśród innych religii świata. Nie jest to modlitwa urzędowa Kościoła. Nie wchodzi do oficjalnej liturgii, jest natomiast modlitwą prywatną wiernych.

Spopularyzowali tę modlitwę Święci Pańscy, a upowszechniał ją św. Dominik, który uważany jest za Ojca Różańca Świętego. Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV wieku dzięki Dominikaninowi błogosławionemu Hanusowi a la Roche. On ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów, które podzielił modlitwą „Ojcze Nasz”. Wtedy też ostatecznie ustalono liczbę 15 tajemnic i podzielono je na 5 tajemnic radosnych, 5 tajemnic chwalebnych i 5 tajemnic bolesnych. I tak było do roku 2002, kiedy to Papież Jan Paweł II 16.X.2002r. dodał część IV różańca świętego – Tajemnicę Światła. Rozważanie tajemnic z życia Pana Jezusa i Jego Matki dodano w  wiekach późniejszych. Zwrócił na to uwagę papież Pius V bullą z dnia 17.III.1569r. Nadało to różańcowi formę rozmyślania i kontemplacji Ewangelii, co pozwala nie tylko lepiej poznać życie Jezusa, ale także je naśladować.

Modlitwa różańcowa bardzo szybko zyskała aprobatę Kościoła. Sami papieże zachęcali wiernych do jej odmawiania po zwycięskiej bitwie pod Lepanto. Pius V 7.X.1571 r. ustanowił święto Matki  Boskiej Różańcowej, zaś papież Klemens XI po zwycięstwie odniesionym nad Turkami pod Belgradem 1716r. rozszerzył święto Matki Boskiej Różańcowej na cały Kościół. W roku 1885 papież Leon XII polecił odmawiać różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie „Królowo Różańca Świętego, módl się za nami”.

Do rozpropagowania Różańca przyczyniła się też sama Maryja. W swoich objawieniach w Lourdes 1858r., w Fatimie 1917, w Pompejach, koło Neapolu w roku 1875 i w wielu innych miejscach ( np. Kanada, Filipiny, Meksyk i w polskim Gietrzwałdzie ) wzywa do modlitwy różańcowej.

Zanim powstał „Żywy Różaniec”, znany był tzw. Wieczny różaniec. Został on założony w Bolonii w 1635r. przez o. Tymoteusza Ricci. Wierni na ochotnika zgłaszali się, wyznaczając sobie godzinę dnia czy nocy, aby raz w roku odmówić różaniec.

„Żywy Różaniec” jest zorganizowaną wspólnotą osób, które modlą się codziennie na różańcu. Organizacja ta odpowiada kształtowi samej modlitwy różańcowej, która polega na rozważaniu 20 tajemnic z życia Jezusa i Maryi. Żywy różaniec – dziś tak popularny założyła Sługa Boża Paulina Maria Jaricot w Lyonie w 1926r. Zatwierdził go papież Grzegorz XVI w 1832r. Koła Żywego Różańca są wspólnotami, które pełnią misję głoszenia Ewangelii przez modlitwę różańcową podejmowaną w intencjach Kościoła. Żywy Różaniec składa się z Żywych Róż. Każda Róża składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie jedną tajemnicę różańcową, w taki sposób, by w jednej Żywej Róży były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice w sumie dwudziestu. Wstępując do Koła Żywego Różańca, jego członkowie deklarują dochowanie wierności Bogu oraz trwanie w dobrym. Z tym postanowieniem wiążą się kolejne zobowiązania, polegające na wielbieniu i naśladowaniu Maryi oraz wystrzeganiu się grzechów ciężkich. Na czele koła stoi zelator lub zelatorka. Zmiany tajemnic różańcowych odbywają się co miesiąc. Przynależność do danej Róży pociąga za sobą następujące obowiązki:

1. Zapisywanie się do rejestru członków.

2. Wierne odmawianie jednej dziesiątki modlitwy różańcowej z rozmyślaniem konkretnej tajemniczki każdego dnia.

3. Gorliwy udział w miesięcznym nabożeństwie zmiany tajemnic różańcowych i wszystkich przewidywanych spotkaniach.

4. Udział w nabożeństwach październikowych, gdzie jest to możliwe oraz głębsze przeżywanie świąt ku czci Najświętszej Maryi Panny.

5. Pogłębione życie sakramentalne i szczególna aktywność w życiu wspólnoty parafialnej.

6. Pokonywanie prostej i pewnej drogi do świętości przez naśladowanie cnót Matki Bożej.

7. Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.

wZelator koła podejmuje jeszcze dodatkowe obowiązki:

1. Sprawdza obecność członków na spotkaniach.

2. Dostarcza tajemnicę z intencją modlitewną nieobecnym.

3. Czuwa, by Róża posiadała pełny skład – 20 osób.

4. Utrzymuje stałą łączność między członkami i opiekunem.

5. Zachęca członków do gorliwej modlitwy i działalności apostolskiej.

6. Odwiedza chorych członków i otacza ich troskliwością.

7. Pilnuje, aby Róża wypełniała podjęte przez siebie zadania.

Koło Żywego Różańca im. Matki Bożej Fatimskiej zostało założone we wrześniu 2006r. przez katechetkę Annę Świst. Na czele 20 osobowej grupy uczniów ze Szkoły Podstawowej w Poniatowej z klas III-VI stanęła zelatorka Alicja Kryszewska.

Dla Koła Żywego Różańca  im. Matki Bożej Fatimskiej został opracowany program pt. „Brać przykład z Maryi”

I. Uwagi wstępne. Charakterystyka programu.

„Brać przykład z Maryi” to tytuł programu edukacyjno – wychowawczego, który został przygotowany z myślą o uczniach tworzących Koło Żywego Różańca im. Matki Bożej Fatimskiej przy parafii pw. Ducha Świętego w Poniatowej. Zaplanowany jest do realizacji w ciągu roku 2006/2007. Ogólne treści programu są zgodne z programem wychowawczym szkoły, a także z zaleceniami Wydziału do Spraw Wychowania Katolickiego Archidiecezji Lubelskiej.

Założeniem programu jest ukazanie różańca jako jednej z najpopularniejszych modlitw Kościoła, którą zna każdy katolik.

Program podkreśla, że różaniec to nie tylko zwykła i prosta modlitwa, z której płynie niezwykła moc, ale również wskazywanie przez Maryję drogi pobożności, to spotkanie z Jej Synem, przypominanie głównych prawd wiary, a także modlitwa wstawiennicza w intencjach wielkich i małych spraw i potrzeb naszych czasów.

Różaniec jest modlitwą, w której „echem odbija się modlitwa Maryi” – pisze Jan Paweł II w liście Różaniec Najświętszej Maryi Panny.

Program stara się pokazać, że Maryja niczym nie wyróżnia się w praktykach religijnych od innych. By spotkać się z Bogiem sięga po te same środki co wszyscy.

Unikanie nadzwyczajności, poszanowanie dla zwykłych, praktyk religijnych, skupienie się w modlitwie na Bogu i Jego dziełach, a nie na sobie, umiejętność słuchania, umiłowanie medytacji – to główne zasady, które zawiera proponowany przeze mnie program „Brać przykład z Maryi”.

Zakładam, że realizacja programu pozwoli uczniom zrozumieć czym w istocie jest różaniec i jak można go odmawiać. Zgłębianie systematyczne treści pozwoli ukształtować oczekiwane postawy, pobudzi do wzrostu duchowego członków koła oraz przyczyni się do umocnienia wiary.

Program jest też odpowiedzią na apel Matki Bożej, która wielokrotnie przychodząc na ziemię prosi o modlitwę różańcową, a także na zadośćuczynienie  wołania naszego Wielkiego Rodaka Jana Pawła II, Apostoła Różańca.

Program przewiduje również realizację licznych zadań apostolskich takich jak: współpraca z Domem Samotnej Matki w Poniatowej, Świetlicą Profilaktyczno – Wychowawczą w Poniatowej, udział w akcji „Pomóż dzieciom przetrwać zimę”, udział w parafialnych akcjach charytatywnych (np. „Chlebek dobroci”, „Zbiórka produktów żywnościowych i odzieży dla rodzin ubogich z naszej parafii” ).

Poza tym program zakłada czynne uczestnictwo członków koła w życiu liturgicznym parafii. Przewiduje się przygotowanie nabożeństw okresowych i comiesięcznych Mszy św. I sobót miesiąca oraz nabożeństw fatimskich.

W celu budowania więzi wspólnoty program przewiduje przygotowanie różnego rodzaju imprez okolicznościowych typu: pielgrzymki, opłatek, jasełka, Dzień Matki i Dzień Dziecka.

II. Cele programu.

- Kultywowanie modlitwy różańcowej i wdrażanie do codziennego jej odmawiania.

- Usystematyzowanie wiedzy na temat modlitwy różańcowej i pogłębianie wiary w życiu codziennym.

- Motywowanie do naśladowania cnót Maryi w życiu osobistym jako warunek osiągnięcia świętości.

- Kontemplacje różnych prawd wiary przez rozważanie tajemnic różańcowych i zachęcanie do życia według Ewangelii.

- Odpowiedź na apel Matki Bożej, która objawiając się zachęca do modlitwy różańcowej.

- Budzenie wrażliwości sumienia i ukazanie mocy płynącej z wytrwałej i gorliwej modlitwy różańcowej.

- Niesienie pomocy duchowej i materialnej bliźnim.

- Hartowanie ducha chrześcijańskiego i pomoc w odpowiedzi na wątpliwości, uprzedzenia i trudności płynące z modlitwy różańcowej.

- Kształtowanie umiejętności skupienia się na Bogu podczas modlitwy.

- Pogłębianie życia sakramentalnego i częste korzystanie z nich.

- Czynne uczestnictwo w spotkaniach koła i nabożeństwach różańcowych oraz innych ku czci Matki Bożej w naszej parafii.

- Budowanie więzi modlitewnej między członkami wspólnoty.

- Promowanie członków koła na różnych imprezach okolicznościowych.

III. Metody i formy realizacji.

Cykliczne spotkania, gry i zabawy, drama, pogadanka, scenki ewangeliczne, dyskusja, prelekcja, mini-wykład, prezentacje, swobodna rozmowa, pantomima, komiks, plakat, kontemplacje, modlitwa, pytania i odpowiedzi, medytacje, adoracja, inscenizacje, prace z tekstem religijnym, wykonywanie prac plastycznych i gazetek, działalność charytatywna, filmy i piosenki religijne, czytanie Słowa Bożego, quizy religijne, wycieczki do sanktuariów maryjnych.

IV. Treści programowe.

- Maryja czeka z pomocą.

- Różaniec – skarb, który trzeba odkryć.

- Papież, a różaniec, na podstawie Listu apostolskiego „Rosarium Virginis Mariae”.

- Różaniec modlitwą kontemplacyjną.

- Upodobniać się do Chrystusa i Maryi.

- Złote myśli o różańcu.

- Różaniec – streszczeniem Ewangelii.

- Przygotowanie rozważań różańcowych.

- Świadkowie wiary.

- Moc płynąca z różańca.

- Gry i zabawy edukacyjne.

- Czasopisma religijne i ich treści.

- Sakramenty święte jako pomoc na drodze do nieba.

- Jak radzić sobie z roztargnieniem podczas modlitwy?

- Czym jest różaniec? Historia różańca świętego.

- Gdzie udać się w sytuacjach po ludzku „bez wyjścia”.

- Objawienia fatimskie.

- Nabożeństwa i święta ku czci Matki Bożej.

- Tajemnice różańcowe.

V. Przewidywane osiągnięcia uczniów.

- Umie modlić się na różańcu i zna poszczególne jego części.

- Potrafi samodzielnie układać rozważania do poszczególnych tajemnic różańcowych.

- Systematycznie modli się na różańcu i kultywuje tę formę modlitwy w swoim środowisku.

- Potrafi nawiązać intymny dialog z Maryją.

- Potrafi skupić się podczas modlitwy.

- Stara się żyć według treści Ewangelicznych zawartych w tajemnicach różańcowych.

- Zna poszczególne fakty z życia Maryi i Jej Syna.

- Zna wskazówki Ojca Świętego Jana Pawła II zawarte w Liście apostolskim „Rosarium Virginis Mariae” dotyczące modlitwy różańcowej.

- Samodzielnie korzysta z prasy i literatury religijnej oraz innych środków społecznego przekazu.

- Pomaga innym duchowo i materialnie.

- Aktywnie uczestniczy w życiu Kościoła i parafii.

- W sytuacjach grzechu szuka pomocy w sakramentach: pokuty i Eucharystii.

- Zna historię różańca świętego i tajemnicę objawień fatimskich.

- Jest otwarty na przyjęcie woli Bożej.

- Korzysta z doświadczenia świętych.

- Wie, że w sytuacjach beznadziejnych gorliwa modlitwa umacnia duchowo.

- Stara się naśladować Maryję w Jej pobożności i zaufaniu względem Boga.

- Rozwija się duchowo i wzrasta jego wiara.

- Chętnie bierze czynny udział w imprezach okolicznościowych.

- Rozumie wartość i siłę modlitwy wspólnotowej.

VI. Procedury osiągania celów.

- Aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła i parafii.

- Projektowanie i wykonywanie dekoracji w gablotach przy kościele.

- Tworzenie i wykonywanie prac plastycznych.

- Prezentacja prac uczniów na wystawach w kościele.

- Czynne uczestnictwo w nabożeństwach maryjnych.

- Pełnienie różnych funkcji w związanych z przygotowaniem jasełek, nabożeństw, spotkań opłatkowych.

- Pielgrzymki do sanktuariów maryjnych.

- Udział w konkursach plastycznych i wiedzy religijnej.

- Analiza tekstów Pisma Świętego.

- Lektura prasy religijnej.

- Prace z książką religijną.

- Modlitwa wspólnotowa.

- Dyskusja.

- Kontemplacje.

- Inscenizacja.

- Drama.

- Plakaty.

- Filmy religijne.

- Muzyka i śpiew religijny.

- Gry i zabawy.

VII. Kontrola i ocena uczniów.

Kontroli podlegają prace uczniów: wystawy; albumów, gazetek okolicznościowych w gablocie kościelnej, prac plastycznych, zdjęć, kronika kółka, prezentacja wyników konkursów.

Przy ocenianiu postaw należy brać pod uwagę: zaangażowanie w pracy, aktywność ucznia w realizacji zadań, samodzielność w rozwiązywaniu problemów, umiejętność pracy w grupie.

VIII. Ewaluacja.

Ewaluacja odbywać się będzie dwupoziomowo. Pierwszy na zakończenie pewnego etapu zajęć ( np. po zaprezentowaniu jasełek czy przeprowadzeniu nabożeństwa w formie rozmowy z dziećmi ).

Drugi po zakończeniu jego realizacji, by stwierdzić w jakim stopniu udało się osiągnąć zamierzone działania i czy wpłynęły one na rozwój i postawę moich podopiecznych. Do zmierzenia efektów realizacji przewidywanych zadań wykorzystam następujące formy ewaluacji:

Udział dzieci w zajęciach kółka, prace plastyczne, rozmowy z uczniami, zaangażowanie uczniów w wykonywanie zadań, obserwacja i ocena zachowań uczniów, ankiety dla uczniów, nauczycieli i rodziców na temat przydatności programu.

 

IX. Bibliografia.

1.Dokumenty Kościoła.

- Pismo Święte, Biblia Tysiąclecia, wyd.3 poprawione, Poznań 1991.

- Jan Paweł II, List apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, Rzym 2002.

X. Literatura.

- Ksiądz Tymoteusz, Nabożeństwo różańcowe, Warszawa 1997.

- Ksiądz Jan Twardowski, Z różańcem, Lublin 2002.

- Ksiądz Jan Twardowski, Kilka myśli o różańcu, Poznań 2001.

- O. Szymon Niezgoda OP, Modlitewnik różańcowy, Warszawa 1993.

- Św. Ludwik M. Grignione de Montfort, Prawdziwy sekret Różańca Świętego, wyd.3 rozszerzone, Wrocław 1998.

- Ksiądz Alojzy Henel, Zaproszenie do modlitwy różańcowej, Kraków 1993.

- Bp. Andrzej F. Dziuba, Tajemnice Różańca, Warszawa 2004.

- S. Teresa Błaszczyk R.M., Na różne okazje, Michalineum 2003.

- Różaniec Jana Pawła II, Wyd. Palabra, Warszawa 2000.

- Różaniec w moim życiu, Wyd. Michalineum, Warszawa 1999.

 

Opracowała Anna Świst