PASOWANIE NA ŚWIETLICZAKA

W SZKOLE PODSTAWOWEJ IM. STEFANA ŻEROMSKIEGO

W dniu 07.11.2006 r. postanowiliśmy przyjąć do naszej społeczności świetlicowej nowych 55 uczniów z klas pierwszych .

Podczas tej uroczystości pierwszoklasiści brali udział w różnych zabawach, zgadywankach, z których rozwiązywaniem nie mieli żadnych problemów. Wszyscy uczestnicy dobrze się bawili i zasłużyli na miano Świetliczaka Szkoły Podstawowej w Poniatowej.

Na zakończenie uroczystości pierwszoklasiści byli pasowani Przez Pana Dyrektora na Świetliczaków i złożyli uroczyste przyrzeczenie, pod którym każdy z uczestników się podpisał.

Dzieci otrzymały także drobne podarunki od starszych Świetliczaków: łapki, zakładki oraz dyplomy.

W przygotowaniu tej uroczystości pomagali uczniowie z klasy V B i III D.

Wszyscy bawili się wyśmienicie.

Życzymy nowym Świetliczakom dużo sukcesów w nauce i radości w codziennym życiu.

SCENARIUSZ IMPREZY: PASOWANIE NA ŚWIETLICZAKA

CELE:

- uroczyste przyjęcie nowych uczniów do gromady świetlicowej;

- kształcenie umiejętności wspólnej zabawy, integracja grupy;

- kształtowanie zdolności słuchania, wypowiadania się i zabawy;

- wychowanie w duchu szacunku do tradycji szkoły i świetlicy;

- integracja świetlicy ze środowiskiem dziecka;

- rozwijanie zainteresowań i talentów.

Metody i formy pracy:

- rozmowa kierowana, omówienie zadań, zabawy integracyjne, nagradzanie dzieci za ich osiągnięcia.

Środki dydaktyczne:

- magnetofon, płyta CD, piłka, imitacja ogniska, hasła świetlicowe, prezenty dla dzieci, dyplomy, serce do podpisów.

Przebieg zajęć:

1. Uroczyste powitanie wszystkich uczestników zajęć oraz gości.

2. Występ ucznia klasy III – wiersz na powitanie.

DZIŚ W ŚWIETLICY WYDARZENIE

PRZYJMUJEMY NOWE DZIECI

BĘDZIE UROCZYSTOŚĆ MAŁA

ATRAKCYJNIE CZAS NAM ZLECI.

PIĘKNIE WITAM NASZYCH GOŚCI

UŚMIECHEM I MIŁYM GESTEM

NIECH ZOBACZĄ JAK W ŚWIETLICY

GRZECZNY I UPRZEJMY JESTEM.

WIĘC NA PROGRAM ARTYSTYCZNY

JA ZAPRASZAM TERAZ PAŃSTWA.

BĘDĄ WIERSZE I PIOSENKI

TROCHĘ ZABAW, TROCHĘ TAŃCA.

3. Zabawa I – dzieci stają w kręgu i rzucają do siebie piłką. Rzucając piłkę do kolegi lub koleżanki wypowiadają jego/jej imię.

4. Zabawa II – dzieci siadają w kręgu na dywanie i odpowiadają: Prawda to czy plotka?

- suczka urodziła kotka

- grzebień jest do czesania

- lodówka jest do prania

- czapkę nosi się na głowie

- lizaki są na patyku

- kwiaty rosną w wazoniku

- mąka jest czarna

- na nogach nosi się buty

- jeż pod ziemią żyje

- żyrafa ma krótką szyję

- myszka ogonem się myje

- kaczka trzy nogi ma

- pianista na skrzypkach gra

- grzyby na polu rosną

- sosna pachnie sosną.

5. Zabawa III – dodaj swój ruch. Dzieci stają w rzędzie. Jedno dziecko wykonuje prosty ruch ciała, drugie powtarza jego ruch i wykonuje następne, kolejne dziecko powtarza poprzednie dwa ruchy i dodaje swój, itd.

6. Wiersze – na środek wychodzą dzieci i deklamują proste wiersze.

W NASZEJ ŚWIETLICY JEST PRZYJEMNIE

LUBIĘ BYĆ TUTAJ CODZIENNIE

TU ZABAWKI FAJNE MAM

I NA KOMPUTERZE GRAM

KIEDY NA DWÓR WYCHODZIMY

TO WESOŁO SIĘ BAWIMY

A GDY W SALI ZOSTAJEMY

TO CZASEM HAŁASUJEMY

TU CZYTAMY, MALUJEMY

DOMY Z KLOCKÓW BUDUJEMY

ZABAWY TEŻ WYMYŚLAMY

REWIĘ MODY PRZEDSTAWIAMY

ROZMAWIAJĄ NA DYWANIE

Z NAMI WSZYSTKIE NASZE PANIE

TU PRZYJACIÓŁ SWOICH MAM

NIGDY NIE CZUJĘ SIĘ SAM

GDY KTOŚ ŹLE SIĘ ZACHOWUJE

PANI WTEDY GO STROFUJE.

Dziecko występuje do przodu i mówi wiersz Jana Brzechwy pt. „Samochwała” (drugi uczeń prezentuje ośmieszającymi gestami przechwałki samochwały).

SAMOCHWAŁA W KĄCIE STAŁA

I WCIĄŻ TAK OPOWIADAŁA:

„ZDOLNA JESTEM NIESŁYCHANIE,

NAJPIĘKNIEJSZE MAM UBRANIE,

MOJA BUZIA TRYSKA ZDROWIEM,

JAK COŚ POWIEM, TO JUŻ POWIEM,

JAK ODPOWIEM, TO ROZTROPNIE,

W SZKOLE MAM NAJLEPSZE STOPNIE,

ŚPIEWAM LEPIEJ NIŻ W OPERZE,

ŚWIETNIE JEŻDŻĘ NA ROWERZE,

ZNAKOMICIE MUCHY ŁAPIĘ,

WIEM, GDZIE WISŁA JEST NA MAPIE,

JESTEM MĄDRA, JESTEM ZGRABNA,

WIOTKA, SŁODKA I POWABNA,

A W DODATKU, DAJĘ SŁOWO,

MAM RODZINĘ WYJĄTKOWĄ:

TATO MÓJ DO PIECA SIĘGA,

MOJA MAMA – TAKA TĘGA,

MOJA SIOSTRA – TAKA MAŁA,

A JA JESTEM – SAMOCHWAŁA!”

7. Zabawa IV – Kto cię woła? Dzieci siadają na dywanie. Jedno dziecko siedzi w środku i zamyka oczy. Dzieci po kolei wołają jego imię, a on ma odgadnąć kto go woła.

8. Piosenka. Dzieci siadają w kręgu na dywanie a pośrodku wychowawca umieszcza imitację ogniska. Wychowawca zachęca dzieci do wypowiedzi: z czym kojarzy się nam ognisko? Uczniowie intonują piosenkę pt. „Płonie ognisko i szumią knieje”.

9. Zabawa V – Zgaduj zgadula – wychowawca czyta zagadki, które dzieci zgadują:

- Tylko cal wysokości miała, była bardzo mała?

- Chociaż kłopoty z wilkiem miała, wyszła z opresji zdrowa i cała?

- Jakie imiona mają braciszek i siostrzyczka, którzy w lesie spotkali chatkę z pierniczka?

- Jaka to dziewczynka ma roboty wiele, a na pięknym balu gubi pantofelek?

- Ptak, który robi nad ziemią kółka, to …

- Co tak uparcie brzęczy koło ucha?

- Kto cię zaprasza, kto na miodek woła?

- Każdy kto wie i każdy pamięta, że w puszczach i lasach żyją….

- Dla mamy i taty zbieramy na łące…..

10. Wychowawca zaprasza na środek nowoprzybyłe dzieci. Z wiszących na tablicy kartek jedno dziecko odczytuje na głos hasła świetlicowe:

- w mojej świetlicy jestem ważną osobą;

- mój wychowawca jest moim przyjacielem;

- moje sprawy są ważne i trzeba je szanować;

- ważne jest moje zdrowie, bezpieczeństwo i zadowolenie;

- moje zainteresowania są ważne i chce je rozwijać;

- moje zachowanie jest zawsze doskonałe;

- nie wolno mnie obrażać, poniżać i bić;

- zasługuje na sprawiedliwe traktowanie;

- odnoszę się do wszystkich z szacunkiem, nawet jeśli kogoś nie lubię.

Teraz wychowawca pyta, czy dzieci wszystko zrozumiały?

11. Wychowawca prosi pana dyrektora, aby pasował dzieci na Świetliczaka.

12. Dzieci składają przyrzeczenie.

MY ŚWIETLICZAKI PRZYRZEKAMY:

- Być miłym dla naszego wychowawcy.

- Szanować siebie i innych.

- Chętnie uczestniczyć w zajęciach i zabawach.

- Nie grymasić podczas posiłków.

- Chętnie rozwijać swoje zainteresowania.

- Nie obrażać się na innych.

- Odnosić się do wszystkich z szacunkiem, nawet jeśli kogoś nie lubimy.

PRZYRZEKAMY!

Dzieci na sercu składają swoje podpisy.

13. Starsi uczniowie wręczają prezenty (łapki).

14. Dzieci otrzymują dyplomy.

15. Wiersz na zakończenie – deklamuje uczeń z klasy III.

TO JUŻ KONIEC MOI MILI

DOBRZEŚMY SIĘ TU BAWILI?

W PRZYSZŁYM ROKU ZAPRASZAMY

JESZCZE LEPSZY POKAZ DAMY.

TERAZ WSPÓLNIE RAZEM WSZYSCY

ZAŚPIEWAJMY GŁOSEM CZYSTYM.

16. Piosenka na pożegnanie.

Opracowała nauczycielka świetlicy: Małgorzata Madejek