SCENARIUSZE ZAJĘĆ ŚWIETLICOWYCH NA RZECZ INTEGRACJI UCZNIÓW PEŁNOSPRAWNYCH I NIEPEŁNOSPRAWNYCH TEMAT:   

Cel zajęć:

• rozszerzenie wiedzy na temat przyjaźni osób pełnosprawnych z osobami niepełnosprawnymi

• kształcenie umiejętności wyrażania swoich uczuć oraz komunikowania się z innymi;

• integracja wychowanków pełnosprawnych i niepełnosprawnych poprzez stwarzanie warunków przyjaźni i odpowiedzialności za siebie i innych.

Formy pracy:

• formy pracy zespołowej;

• formy pracy indywidualnej.

Zasady wykorzystywane podczas prowadzenia zajęć świetlicowych:

• dobrowolność uczestnictwa;

• uznanie pozytywnych przeżyć jako wartości, unikanie rywalizacji;

• posługiwanie się różnymi środkami wyrazu.

Metody pedagogiki zabawy:

• metody zabawy ruchowej – integracyjnej;

• metody ułatwiające kontakt.

Pomoce: papier szary, mazaki, serca, kredki, plastelina, ilustracje przedstawiające świat.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Zajęcia wstępne:

1) Rozmowa z dziećmi na temat naszego świata

• Kto zamieszkuje kulę ziemską?

• Ze względu na co możemy podzielić ludzi?

Dzisiaj odkryjemy kim jest człowiek w oczach ludzi.

Rozwinięcie:

1)    Puzzle plakatowe – (praca w grupach). Jesteście podzieleni na 3 grupy i w nich będziecie pracować. Każda grupa otrzyma arkusz papieru szarego z hasłem. Waszym zadaniem jest wyjaśnienie co oznacza hasło za pomocą rysunków.

Hasło: Osoba, niepełnosprawna, a nasz świat.

2)    Analiza prac

• Jak brzmiało hasło?

• Czy w naszych środowiskach są tylko ludzie zdrowi?

• Jak dzisiaj ludzie reagują na osoby niepełnosprawne?

• Jak my powinniśmy reagować na te osoby?

Wiemy już, że wszystkie osoby mają swoje miejsce w świecie i nie powinniśmy nikogo odtrącać i odrzucać.

Zapraszam was wszystkich do zabawy.

3)    Zabawa integracyjna

„Ludzie do ludzi” – dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba bez pary prowadzi zabawę i podaje komendy np. ręka do ręki; kolano do kolana i brzuszek do brzuszka; czoło do czoła itp. Na hasło „ludzie do ludzi” – każdy uczestnik szuka nowej pary.

Podsumowanie

Każdy z nas powinien patrzeć na serce człowieka, a nie na wygląd. Również powinniśmy akceptować te osoby w naszych środowiskach. Każde dziecko jest ważne i ma prawo do szacunku, uznania oraz powinniśmy w nim widzieć swojego przyjaciela.

Praca plastyczna – „Serce dla przyjaciela” (dzieci otrzymują serca i ozdabiają je. Wykorzystują do tego kredki, plastelinę).

Omówienie prac wykonanych przez dzieci.

Bibliografia

1. Doroszewski W., Słownik poprawnej polszczyzny, PWN, Warszawa 1982.

2. Ferrero B., Historie, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 1994.

3. Kofman J. (red.), Encyklopedia popularna, PWN, Warszawa 1993.

4. Popławska A., Wybór Nowel, Wydawnictwo GREG, Kraków 2004.

 

Opracowała mgr Małgorzata Madejek