Dnia 25 listopada 2009 roku odbył się już po raz jedenasty „Przegląd Małych Form Teatralnych” pt. „Mała scena – duża radość”. W przeglądzie tym wzięła udział także nasza klasa – VI „c”.

Jak co roku w imprezie uczestniczyli podopieczni warsztatów terapii zajęciowej, ośrodków szkolno – wychowawczych oraz stowarzyszeń niosących pomoc osobom niepełnosprawnym, zobaczyliśmy m.in. występy Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego z Kębła, Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umiarkowanym z Łęcznej, Warsztatów Terapii Zajęciowej z Nałęczowa. Nie mogło zabraknąć również naszego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną, Środowiskowego Ośrodka Wsparcia „Pinokio”. W sumie w trzech kategoriach – poezja, teatr, taniec i piosenka brało udział około 12 grup z różnych zakątków Lubelszczyzny. Wszyscy uczestnicy to utalentowane osoby niepełnosprawne. Występy aktorów oceniała komisja konsultacyjna. Ponadto w czasie przerw z zabawnymi piosenkami, wierszami i zabawami występowali prowadzący imprezę – przedstawiciele lubelskiej grupy wolontariuszy działającej przy nieprzetartym Szlaku.

Największe wrażenie wywarło na nas przedstawienie pt. „Poszukiwanie” przygotowane przez poniatowską grupę Kasta w reżyserii p. Moniki Walkiewicz. Zachwyciła nas gra świateł, nastrojowa muzyka i gra głównej aktorki, która wcieliła się w postać młodej dziewczyny poszukującej swojego miejsca w życiu, sensu istnienia, a może także miłości. Sztuka była niezwykle sugestywna i zmusiła nas do głębokich refleksji.

Żywe emocje obudził w nas także spektakl pt. „Wariacje o poranku”. Grupa z Nałęczowa oczarowała nas barwnymi strojami i cudowną muzyką niezwykle trafnie oddającą uczucia bohaterów. Bardzo spodobało nam się również przedstawienie pt. „Czerwony Kapturek – inna bajka”. Niepełnosprawni aktorzy zaimponowali nam swoimi umiejętnościami aktorskimi, zaangażowaniem, pomysłowością i inwencją twórczą.

Nasza klasa już po raz szósty wzięła udział w przeglądzie i w tym roku przygotowała w spektakl pt. „Książę szuka żony”. Inscenizację pomogły nam przygotować panie: Iwona Karabela, Iwona Paleczna i Jadwiga Kustra. Bohaterami tego przedstawienia były postacie z różnych baśni: Książę Ivers, Król, Królowa, Gerda, Pastereczka, Kominiarczyk, Świniopas, Księżniczka na ziarnku grochu, Dziewczynka z zapałkami, Gerda, Królowa Śniegu, Cesarz bez szat, no i oczywiście Calineczka. Scenariusz jest zabarwiony humorem – w myśl zasady oświeceniowej: uczyć bawiąc. Nasze przedstawienie wyrasta z życia szkoły, odpowiada potrzebom chwili, obranym przez nas celom dydaktycznym i wychowawczym.

Współczesna baśń opowiada o tym, że książę poszukuje żony i w tym celu przemierza świat, spotykając na swej drodze przeróżne zabawne postacie. W końcu organizuje casting, w którym biorą udział różne panny, niekoniecznie królewny. My – młodzi  aktorzy świetnie się czuliśmy w komediowym repertuarze. Całość była  bardzo zabawna, widownia śmiała się i nagrodziła naszą grupę gromkimi brawami. Była to dla nas olbrzymia nagroda. Przygotowując bowiem tę inscenizację staraliśmy się nie zaniedbać nawet najdrobniejszych szczegółów, wiele staranności włożyliśmy w scenografię, oprawę muzyczną, charakteryzację i kostiumy. Staraliśmy się pamiętać, że partie słowne muszą współdziałać z gestem, mimiką, ruchem, scenografią, muzyką. Z jednej strony była to zabawa w prawdziwy teatr, a z drugiej olbrzymie przejęcie, wzruszenie, emocje, niezwykła atmosfera, odnajdywanie pasji.

Bezpośrednio po występie dzieliliśmy się swoimi emocjami i przeżyciami z innymi występującymi. Wspólnie stwierdziliśmy, że nawet mały teatr może wzbudzić wielkie emocje. Suche, banalne czasem dialogi ożyły na scenie dzięki naszym możliwościom i umiejętnościom oraz znakom sztuki teatralnej wspomagających słowa. Proces przygotowawczy stał się twórczym, kreatywnym wspólnym działaniem, szukaniem najwłaściwszego sposobu odczytania roli, dopełnieniem jej pomysłami i własnym rozumieniem. Wypracowanie ostatecznego kształtu przedstawienia wyzwoliło pierwsze wzruszenia, przeżycia estetyczne i emocje, które na pewno zapiszą się w pamięci wykonawców i odbiorców.

Scena dała szansę wyzwolenia w młodych artystach postawy twórczej, a także stworzyła okazję do bycia i działania razem. Niemały udział w tym wizerunku mają nasi nauczyciele, którzy uczą nas miłości słowa, rozumieją nasze zdolności twórcze, udzielają pierwszych wskazówek i życzliwych rad.

Uważamy także, że takie przeglądy są bardzo potrzebne, zarówno dzieciom upośledzonym, jak i nam. Tym niepełnosprawnym dają możliwość pokazania swoich zdolności i poczuć się ważnymi i docenionymi, a nam zdrowym pozwalają oswoić się z niepełnosprawnością i  zrozumieć świat innych ludzi. Ponadto przegląd ten był dla nas okazją do wspólnej pracy i zabawy z niepełnosprawnymi kolegami. Nauczył nas, jak wspólnie osiągać sukcesy. Występ z niepełnosprawnymi kolegami to wyraz naszej solidarności z nimi. Jesteśmy pełni podziwu i uznania dla ich zdolności, zaangażowania, zapału i radości życia.

w górę

 

autor  © 2009 rap