WSPOMNIENIE TERESA GRĄDZIEL (1951-2015)

Dnia 28.02.2015 r. pożegnaliśmy naszą Koleżankę i Panią Dyrektor Teresę Grądziel.

Było nam niezwykle ciężko rozstać się z człowiekiem, którego życie i działalność tak wiele wniosły w naszą codzienność. Przepracowała z nami prawie 25 lat, ponad 20 lat sprawowała funkcję wicedyrektora. Szkoła stanowiła w Jej życiu ważny rozdział. Troszczyła się o nią jak o własny dom, z pasją organizowała jej życie i zabiegała o rozwój bazy lokalowej i dydaktycznej. Wprowadziła wielu młodych adeptów w trudny i odpowiedzialny zawód nauczyciela, dla niejednego z nas była pierwszą przełożoną. Zapamiętamy Ją jako bardzo dobrego i prawego człowieka, cenionego nauczyciela, szczerą i serdeczną koleżankę. Wszyscy, zarówno uczniowie, nauczyciele, pracownicy szkoły jak i rodzice mogli liczyć na Jej pomoc i zrozumienie. Dla każdego, kto się do Niej zwrócił, znajdowała czas i radę. Wielu z nas zapamięta na zawsze Jej spokój, ciepło i uśmiech.

Jako pedagog kochała swoich małych podopiecznych, szczyciła się ich osiągnięciami, a ich porażki i kłopoty przeżywała jak własne. Miała szczególny dar porozumiewania się z nimi. Potrafiła dotrzeć do ich umysłów i serc dlatego pozostanie w pamięci wielu pokoleń młodych ludzi. Była po prostu nauczycielem z powołania.

Posiadała umiejętność nawiązywania dobrego, otwartego kontaktu z ludźmi: zarówno dziećmi, jak i ich rodzicami, a także pracownikami administracji i obsługi. W pracy dała się poznać jako osoba o pogodnym usposobieniu, zawsze życzliwa i optymistycznie nastawiona do świata. Była wrażliwa, skora do pomocy drugiemu człowiekowi. Nauczyła nas, że nikt nie jest doskonały. Ważna jest uczciwość i umiejętność przyznania się do błędu. Kochała życie, podróże, nowe doświadczenia. Była ciekawa świata, nie zamykała się na drugiego człowieka.

Kliknij zdjęcie, aby powiększyć widok.

Wszyscy będziemy wspominać Teresę serdecznie i ciepło. Pozostawiła w historii naszej szkoły pięknie zapisaną kartę i na zawsze zostanie w sercach tych, którzy wciąż są w drodze. Trudno zrozumieć, że już nigdy nie stanie w drzwiach szkoły, ale mamy nadzieję, że wciąż będzie nad nami czuwać.

„Śmierć nie jest kresem naszego istnienia. Żyjemy w następnych pokoleniach. Albowiem to dalej my, a nasze ciała to tylko zwiędłe liście na drzewie życia”.