Umiejętność podjęcia inicjatywy jest ważną zdolnością, której każdy oficer powinien nauczyć się zarówno w wypełnianiu codziennych obowiązków, jak i w sytuacjach kryzysowych. To także zdolność, którą powinien oficer wykształcić i rozwijać u swoich podkomendnych.

Oficer nie jest całkowicie zależny od czasu. Czas, którym dysponuje, staje się tym, czym oficer go uczyni.

Inicjatywa oficera lub członka załogi nie powinna być ślepo skierowana, kapryśna.

Oficer nie powinien łatwo się dekoncentrować. Powinien podejmować inicjatywę, gdy w pełni rozumie zamiary dowódcy i gdy wie, czego się od niego oczekuje w danych okolicznościach.

źródło: www.startrek.com

Nic bardziej nie ogranicza potencjalnych możliwości niż zbyt wielka obawa przed nieznanym.

Nie należy podzielać poglądu, że rządzi nami ślepy los niezależnie od tego, czy podejmujemy działania czy się od nich powstrzymujemy. Kto nie podejmuje żadnego działania, pokłada zbyt wiele wiary w swój los.

Ponieważ tendencja do wahania się szybko może zmienić się w nałóg, członek załogi regularnie wahający się działać mimo swego doświadczenia i wiedzy stanowi mniejszą wartość dla zespołu, niż ten, któremu brakuje wiedzy i doświadczenia, lecz ma dosyć odwagi, by zainicjować akcję.

Osobista inicjatywa nie jest cechą, którą posiadamy wszyscy w równym stopniu. Dlatego właśnie oficer musi nauczyć się ponaglać, sugerować lub czasem powstrzymywać innych od działania.

Prawdą jest, że inicjatywa osoby jest wyrazem jej ambicji, która jednak zawsze powinna być dążeniem do działania dla wspólnego dobra.

Mimo ze zdarzają się sytuacje, gdy oficer ma dużą swobodę w podejmowaniu decyzji, nie upoważnia go to do bezkarnego łamania przepisów i nieprzestrzegania podstawowych praw innych.

Krótko mówiąc, podstawowa różnica miedzy miernymi a wybitnymi osiągnięciami jest rezultatem entuzjazmu i determinacji, z jaką osoba wykonuje swoje obowiązki.

Oficer, który czuje potrzebę kontrolowania każdej czynności wykonywanej przez swoja załogę powoduje, że pod jego nieobecność jego podkomendni nie będą wykazywać woli działania.

Jak wynika z powyższego, powodzenie trudnej misji, jak również i rozwój naszych podkomendnych często zależy od tych, którzy działali wtedy, gdy zaszła potrzeba, jak i tych, którzy działali nawet wtedy, gdy inni nie widzieli powodów do podjęcia jakichkolwiek akcji.

Często to właśnie inicjatywa załogi jest powodem powodzenia i bezpieczeństwa naszych misji.

Gdy ktoś prosi oficera o zgodę na podjęcia działania, należy znaleźć powód, by odpowiedzieć: "Pozwolenie udzielone".

Tak postępujcie.

Źródło: "Star Trek - następne pokolenie Tak postępujcie" Wess Roberts, Bill Ross Wyd. IFC PRESS, Kraków, 1999

pomysł i opracowanie rap

redaguje Rafał Pastwa  © 2017